O jakiej porze brać cynk i selen?

Pierwiastki mineralne nie tylko kształtują dobre samopoczucie na co dzień, ale również zapobiegają wystąpieniu niektórych schorzeń, czy też powstrzymują pogłębianie się ich. Niektóre z nich wspólnie pełnią funkcje regulacyjne poprzez aktywność w wybranych tkankach, takich jak np. tarczyca. Niezbędne do prawidłowego działania tego gruczołu są szczególnie dwa pierwiastki, a mianowicie cynk oraz selen. W niektórych przypadkach wskazane jest wyższe spożycie obu, zatem warto wiedzieć, o jakich porach po nie sięgać, aby zoptymalizować przyswajanie.

1. Jakie funkcje pełni cynk?
2. Jakie funkcje pełni selen?
3. Kiedy stosować cynk i selen?

Jakie funkcje pełni cynk?

Cynk jest pierwiastkiem, który uczestniczy w regulacji kilkuset przemian w organizmie. Największe jego pokłady w ciele znajdują się w mięśniach oraz kościach. Pierwiastek ten uczestniczy w funkcjonowaniu układu odpornościowego, syntezie DNA oraz białek, czy gojeniu ran. Bezpośrednio wpływa na metabolizm hormonów tarczycy, a jego długotrwałe niedobory mogą prowadzić do dysfunkcji tego gruczołu. Uczestniczy w metabolizmie substancji energetycznych oraz funkcjonowaniu układu nerwowego. Ponadto cynk współtworzy keratynocyty, czyli komórki skórne. Szacuje się, że dorosła kobieta potrzebuje około 9 mg cynku dziennie, natomiast mężczyzna 11 mg.

Jakie funkcje pełni selen?

Selen to mikropierwiastek, który należy do najsilniejszych antyoksydantów spośród substancji odżywczych. Poza ochroną przed działaniem wolnych rodników wpływa jeszcze na szereg przemian metabolicznych, czy reakcje odpornościowe organizmu. Co więcej, ułatwiać może detoksyfikację w przypadku ekspozycji na metale ciężkie. Największe ilości selenu znajdują się w mięśniach szkieletowych oraz podobnie jak cynk bierze on udział w metabolizmie hormonów tarczycy. Zapotrzebowania u dorosłych osób obu płci kształtują się na poziomach około 55 µg dziennie.

Kiedy stosować cynk i selen?

Osobami szczególnie narażonymi na niedobory cynku są weganie, osoby z chorobami przewodu pokarmowego (utrudniającymi wchłanianie), kobiety w ciąży i karmiące, czy osoby nadużywające alkoholu. Większe potrzeby względem podaży cynku wykazywać mogą również sportowcy, osoby zmagające się z cukrzycą typu 2, czy zwyrodnieniem plamki żółtej. Istnieją również wskazania do zwiększenia poziomu konsumpcji tego mikropierwiastka podczas sezonów przeziębieniowych.

Niedobór selenu z kolei może być problemem dla osób z chorymi nerkami oraz osób zarażonych wirusem niedoboru odporności. Zwiększenie poziomu jego podaży zaleca się przede wszystkim w celu prewencji nowotworowej, miażdżycowej, a także przy chorobach tarczycy.

Jeśli oprócz wyżej wymienionych stanów fizjologicznych i problemów zdrowotnych pojawia się problem z apetytem lub dostępnością produktów stanowiących najlepsze źródła, należy rozważyć suplementację diety zarówno cynkiem, jak i selenem. Cynk najczęściej stosowany jest pod postacią cytrynianu lub glukonianu, natomiast selen jako kompleks aminokwasowy z metioniną. Pora stosowania tych preparatów nie ma większego znaczenia, gdyż oba zawierają związki charakteryzujące się wysoką biodostępnością. Przyswajalność cynku ograniczać mogą fityniany obecne w zbożach i orzechach, czy duże dawki wapnia. Wchłanianie selenu ograniczać może dieta zasobna w siarkę czy metale ciężkie. Pozytywnie na dostępność obu pierwiastków wpływają z kolei białka zwierzęce.