Amylopektyna

Amylopektyna – wraz z amylozą wchodzi w skład skrobi (zapasowego węglowodanu o pochodzeniu roślinnym). Cechą charakterystyczną w budowie tego związku chemicznego – a jednocześnie odróżniającą go od wyżej wymienionej amylozy, jest obecność bardzo mocno rozgałęzionego łańcuch głównego – łańcuchy boczne przyłączone są za pośrednictwem wiązań α-1,6 –glikozydowych.
Związek ten jest nierozpuszczalny w wodzie, jednak kontakt z wodą powoduje pęcznienie. Natomiast konsekwencją ogrzewania do temperatury powyżej 50°C jest tzw. kleikowanie, czyli przejście w zol (powszechnie nazywany kleikiem). Amylopektyna posiada także zdolności żelotwórcze, ale tylko w wysokich stężeniach.

Jest podstawowym składnikiem formuły węglowodanowej znanej jako vitargo. Ze względu na dużą masę cząsteczkową nie wykazuje tendencji do tworzenia hiperosmotycznych roztworów w przewodzie pokarmowym i zalegania na żołądku. Ma to szczególne znaczenie w przypadku przyjmowania dużych dawek węglowodanów, co jest praktykowane zwłaszcza przez sportowców dyscyplin wytrzymałościowych. Wg badań wykonanych na sportowcach napoje zawierające amylopektynę szybciej uzupełniają glikogen mięśniowy niż te oparte o maltodekstryny czy cukry proste.
Amylopektyny to węglowodany szybko wchłaniane o wysokim indeksie glikemicznym.
Amylopektyny wchodzą w skład koncentratów węglowodanowych, w tym takich wzbogaconych o elektrolity oraz preparatów węglowodanowo-białkowych, a także niektórych batonów.

Dawkowanie:
Dawkowanie uzależnione jest od indywidualnych potrzeb energetycznych