Boswellia, znana również jako kadzidłowiec, to rodzaj drzew należących do rodziny Burseraceae, które występują głównie w suchych regionach Afryki, Indii i Bliskiego Wschodu. Drzewa te są średniej wielkości, osiągając wysokość od 4 do 5 metrów, z charakterystyczną łuszczącą się korą i złożonymi liśćmi. Najbardziej rozpoznawalną cechą Boswellia jest jej żywica, z której produkuje się kadzidło, znane również jako frankincense. Obecnie kadzidłowiec niemal równą popularnością jak w aromaterapii, cieszy się w suplementacji diety.
- Charakterystyka kadzidłowca
- Substancje bioaktywne kadzidłowca
- Kadzidłowiec a zwyrodnienie stawów
- Dawkowanie kadzidłowca
- Przyczyny i skutki osteoartrozy
Charakterystyka kadzidłowca
Żywica z kadzidłowca jest zbierana poprzez nacinanie kory drzewa, co powoduje wyciek lepkiej substancji, która następnie twardnieje na powietrzu. Historia zastosowania Boswellia sięga tysięcy lat wstecz. Używano jej w ceremoniach religijnych, rytuałach duchowych oraz jako składnik w produkcji kosmetyków i balsamów. Boswellia była także ważnym towarem handlowym na „Szlaku kadzidlanym” łączącym Arabię z basenem Morza Śródziemnego i Dalekim Wschodem.
Kadzidło uzyskiwane z Boswellia było używane w różnych kulturach do okadzania świątyń, a także jako ofiara w świątyniach. W Indiach żywica Boswellia, znana jako salai guggul, była i jest stosowana w tradycyjnej fitoterapii ajurwedyjskiej.
Substancje bioaktywne kadzidłowca
Boswellia, znana również jako kadzidłowiec, charakteryzuje się obecnością kilku istotnych związków chemicznych, które nadają jej unikalne właściwości i znaczenie w różnych zastosowaniach.
Kwasy bosweliowe
Najważniejsze związki to kwasy bosweliowe zaliczane do terpenów, które stanowią główną grupę aktywnych składników. Oprócz kwasów bosweliowych kadzidłowiec zawiera również inne triterpeny, takie jak lupeol i jego pochodne.
Balsamiczny zapach
W żywicy kadzidłowca obecne są również olejki eteryczne, które składają się z mieszaniny monoterpenów, diterpenów i seskwiterpenów. W składzie olejków eterycznych najczęściej wymienia się alfa-pinen, limonen, mircen i beta-kariofilen, które nadają żywicy charakterystyczny, balsamiczny zapach.
Charakterystyka kadzidłowca
Kategoria
|
Opis
|
Inne nazwy
|
Frankincense, Olibanum
|
Występowanie
|
Indie, Półwysep Arabski, Afryka Wschodnia, Pakistan
|
Wygląd
|
Średniej wielkości drzewo, łuszcząca się kora bogata w żywicę, złożone liście
|
Substancje bioaktywne
|
Kwasy bosweliowe (np. kwas 3-O-acetylo-11-keto-β-bosweliowy (AKBA)), olejki eteryczne
|
Kadzidłowiec a zwyrodnienie stawów
Boswellia serrata jest rośliną, której ekstrakty są często badane pod kątem ich skuteczności w leczeniu osteoartrozy. W 2024 roku opublikowano analizę wyników eksperymentów sprawdzających, jak skuteczny jest ekstrakt z kadzidłowca w leczeniu osteoartrozy. Do badania włączono wyniki dziewięciu badań z łącznym udziałem 712 uczestników. Większość tych badań była wysokiej jakości.
Wpływ na ból stawów
Wyniki pokazały, że suplementacja ekstraktem z kadzidłowca zmniejszyła ból mierzony za pomocą skali wizualnej, obniżyła wskaźnik Lequesne'a (służący do oceny ciężkości osteoartrozy poprzez analizę bólu, dysfunkcji motorycznych i maksymalnego dystansu marszu), oraz wyniki w skali WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index; mierzącej ból, sztywność i funkcje stawów).
Dawkowanie kadzidłowca
Typowe dawkowanie ekstraktu z Boswellia serrata wynosi od 100 do 500 mg, przyjmowane w jednej lub dwóch porcjach. Ekstrakt ten często łączy się z substancjami, które wspierają gospodarkę kolagenową, jak hydrolizat kolagenu. Substancjami odżywczymi, bez których trudno jest dbać o zdrowe stawy, są też kwasy tłuszczowe omega-3 i witamina D3. Dodatkowo istnieją przesłanki wskazujące na to, że działanie przeciwzapalne boswelli wspierać może kurkumina pochodząca z kurkumy.
Standardowe dawkowanie
Produkt |
Dawka dzienna |
Boswellia serrata |
100 - 500 mg |
Przyczyny i skutki osteoartrozy
Choroba zwyrodnieniowa stawów to choroba, która objawia się bólem, stanem zapalnym i ograniczeniem ruchomości. Przyczyny mogą być zarówno genetyczne, jak i środowiskowe. Czynniki genetyczne, takie jak mutacje w genach związanych z kolagenem, predysponują do rozwoju osteoartrozy, podczas gdy czynniki środowiskowe obejmują urazy mechaniczne, otyłość, przewlekłe przeciążenia stawów oraz procesy zapalne. Choroby autoimmunologiczne i infekcje również mogą przyczyniać się do rozwoju osteoartrozy.
Skutki tej choroby obejmują przewlekły ból, obrzęk, sztywność stawów, ograniczenie ruchomości oraz deformacje stawów, co utrudnia codzienne funkcjonowanie i prowadzi do osłabienia mięśni. Długotrwałe ograniczenie aktywności fizycznej pogarsza ogólną kondycję zdrowotną, zwiększając ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy typu 2 oraz problemów psychicznych, takich jak depresja i lęk, co znacząco obniża jakość życia.
Źródła:
Dubey, V., Kheni, D., & Sureja, V. (2024). Efficacy evaluation of standardized Boswellia serrata extract (AflapinⓇ) in osteoarthritis: A systematic review and sub-group meta-analysis study. Explore (New York, N.Y.), S1550-8307(24)00009-0. Advance online publication. https://doi.org/10.1016/j.explore.2024.02.001
Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.