O jakiej porze brać lecytynę?

Lecytyna jest złożoną substancją, która pełni wiele ważnych funkcji w organizmach żywych. Jest to rodzaj fosfolipidu, a jednym z głównych jego zadań w organizmie jest rola w stabilizacji struktury błon komórkowych.

1. Fosfolipidy i błony komórkowe
2. Na co wpływa lecytyna?
3. Czynniki zaburzające błony komórkowe
4. Występowanie lecytyny
5. Pory sięgania po lecytynę
6. Wzmocnienie działania lecytyny

Fosfolipidy i błony komórkowe

Fosfolipidy ​​składają się głównie z cząsteczki glicerolu, kwasu fosforowego, choliny i kwasów tłuszczowych, a błony komórkowe kontrolują przepuszczalność dla różnych związków i uczestniczą w przesyłaniu sygnałów biochemicznych między komórkami. Wyjątkowe właściwości chemiczne lecytyny sprawiają, że ​​może być ona rozpuszczalna zarówno w wodzie, jak i w tłuszczach.

Na co wpływa lecytyna?

Lecytyna jest substancją, która wpływa zarówno na zdrowie, jak i na teksturę różnorakich produktów, do których jest dodawana. Wpływ lecytyny na organizm jest badany głównie w kontekście funkcjonowania układu nerwowego oraz trawiennego.

Układ nerwowy

Jednym z głównych składników lecytyny jest fosfatydylocholina, która przypomina właściwościami witaminy z grupy B. Uczestniczy w produkcji neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina, która wpływa zarówno na pracę mózgu, jak i połączenia nerwowo-mięśniowe. Dzięki temu poprawiać może zarówno pamięć, jak i wyniki sportowe. Ponadto cholina niezwykle istotna jest dla rozwijającego się płodu.

Układ trawienny, wątroba

Cholina, uczestnicząc w stabilizacji błon komórkowych wpływać może na pracę i regenerację wątroby. Jej działanie sprzyja trawieniu tłuszczy i wchłanianiu wielu substancji odżywczych. Niedobory choliny w diecie obserwowano np. w stłuszczeniu oraz nowotworach tego narządu filtrującego.

Przemysł

W przemyśle spożywczym lecytynę wykorzystuje się jako emulgator do suplementów diety czy sosów i słodyczy. Pomaga zachować atrakcyjną konsystencję oraz bezpieczeństwu podczas przechowywania. Poza tym znana jest z tego, że wpływa na stabilizację kosmetyków czy leków.

Czynniki zaburzające błony komórkowe

Stabilność błon komórkowych może być zagrożona w wielu różnych stanach fizjologicznych i chorobach. Wpływ niektórych z nich można wyeliminować dzięki silnej woli i chęci poprawy zdrowia, jednak nie wszystkie są modyfikowalne.

Stres oksydacyjny

Na przykład, stres oksydacyjny, który jest wynikiem nadmiaru wolnych rodników, może prowadzić do uszkodzenia błon komórkowych. Stan nadmiernego stresu oksydacyjnego dotyczy wielu osób, intensyfikuje się podczas starzenia, palenia i narażenia na zanieczyszczenia środowiskowe, ale także podczas przewlekłego stresu, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

Zespół metaboliczny

Zaburzenia stabilności błon komórkowych mogą występować także w chorobach sercowo-naczyniowych takich jak miażdżyca i nadciśnienie. W tych przypadkach uszkodzeniu ulegają błony komórkowe w komórkach śródbłonka naczyń krwionośnych. Przez to ściany żył i tętnic mają mniejszą elastyczność oraz zdolność do regulacji przepływu krwi, a co za tym idzie, dotleniania i odżywiania tkanek.

To zjawisko towarzyszy również innym chorobom metabolicznym. Oprócz miażdżycy i nadciśnienia wymienić można tutaj zarówno otyłość, jak i cukrzycę typu 2.

Choroby zapalne

Jeszcze innym przykładem, w którym obserwuje się problemy ze stabilnością błon komórkowych, są choroby zapalne, takie jak choroby autoimmunologiczne, reumatoidalne zapalenie stawów czy choroby zapalne jelit. W tych przypadkach cząsteczki odpowiadające za generowanie stanu zapalnego mogą uszkadzać błony komórkowe i zwiększać problemy związane np. z sygnalizacją bólową, czy regulacją gospodarki wodno-elektrolitowej.

Tutaj warto też zwrócić uwagę na choroby wątroby, takie jak marskość, wirusowe zapalenie wątroby, alkoholowe zapalenie wątroby, stłuszczenie wątroby i rak wątroby.

Zła dieta

Uszkodzenia błon komórkowych zachodzą stopniowo i warto wiedzieć, że mogą być problemem jeszcze zanim dadzą o sobie znać poprzez konkretną jednostkę chorobową. Nasilają się one przy chronicznych stanach zapalnych indukowanych złą dietą, tj. konsumpcją słonych i słodkich przekąsek, czy fast foodu.

Niedobory niektórych składników odżywczych, takich jak nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, witamina E, czy witamina C, również odgrywają w rolę w osłabianiu funkcji ochronnych komórek.

Występowanie lecytyny

Lecytyna występuje w wielu produktach spożywczych, takich jak jaja, ryby, podroby, rośliny strączkowe, czy nasiona, jednak może mieć różny skład chemiczny w zależności od źródła. Na przykład, lecytyna sojowa zawiera składniki charakterystyczne dla nasion soi, podczas gdy lecytyna jajeczna jest bogata w składniki żółtka jaj kurzych. Może to mieć znaczenie, jeśli chodzi o działanie fizjologiczne, gdyż zwierzęce źródła choliny wykazują większą przyswajalność.

Pory sięgania po lecytynę

Dawkowanie lecytyny zależy od indywidualnych potrzeb i celów suplementacji, zazwyczaj zaleca się spożywanie od 1200 do 2400 mg dziennie. Lecytyna jest często spożywana podczas posiłków, aby wspomóc trawienie i wchłanianie tłuszczów, jednak stosowanie tego związku nie jest ściśle związane z konkretnymi porami dnia. Może być stosowany zarówno w godzinach porannych, jak i wieczornych.

Niektóre osoby mogą preferować podzielenie dawki na kilka porcji spożywanych w ciągu dnia, aby zapewnić stałe dostarczanie lecytyny do organizmu.

Wzmocnienie działania lecytyny

Istnieją pewne środki, które po połączeniu z lecytyną mogą okazać się skuteczniejsze we wspomaganiu w dążeniu do konkretnych celów, niż kiedy są stosowane w pojedynkę.

Dla pracy mózgu i układu nerwowego lecytynę połączyć można z alfosceratem choliny (alpha-GPC) oraz bacopą drobnolistną. Stosowanie alpha-GPC pozwala na uzyskanie większej ilości dostępnej dla układu nerwowego choliny bezpośrednio, poprzez dostawę niezbędnego substratu. Bacopa z kolei może spowalniać rozkład acetylocholiny w organizmie, przez co dłużej może ona spełniać swoje funkcje.

W celu wsparcia zdrowia wątroby można z kolei rozważyć połączenie lecytyny z ostropestem i karczochem. Ostropest plamisty zawiera sylimarynę, związek, który ma właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne, i jest często stosowany w leczeniu chorób wątroby. Karczoch jest znany ze swoich właściwości żółciopędnych, co może pomóc w trawieniu tłuszczów.

Źródła:

• Osipova, D et al. “Regression of Liver Steatosis Following Phosphatidylcholine Administration: A Review of Molecular and Metabolic Pathways Involved.” Frontiers in pharmacology vol. 13 797923. 10 Mar. 2022, doi:10.3389/fphar.2022.797923
• Higgins, J. P., & Flicker, L. (2003). Lecithin for dementia and cognitive impairment. The Cochrane database of systematic reviews, (3), CD001015. https://doi.org/10.1002/14651858.CD001015