Pirolochinolinochinon, PQQ - czym jest i jakie ma znaczenie dla zdrowia?

PQQ, czyli pirolochinolinochinon, to mikroskładnik pokarmowy o charakterze witaminy, zbliżony budową i częściowo aktywnością do ubichinonu (koenzymu Q10) i menachinonu (witaminy K2).

1. Skutki niedoboru PQQ
2. Jakie jest znaczenie PQQ dla ludzkiego organizmu?
3. Co poprawia PQQ?
4. PQQ w diecie
5. Czy weganin może poradzić sobie z tym problemem?

Skutki niedoboru PQQ

Aby ocenić znaczenie pirolochinolinochinonu jako niezbędnego składnika pokarmowego dla ssaków, wykonano kilka badań na szczurach i myszach. U gryzoni utrzymywanych na diecie pozbawionej PQQ obserwowano opóźnienie wzrostu, zaburzenia funkcji rozrodczych, deformacje szkieletu, zaburzenia immunologiczne, tętniaki aorty, jak również rozmaite zmiany skórne. Wyniki te dowiodły więc ewidentnie, że PQQ jest podobnym do witaminy składnikiem pokarmowym, niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmów ssaków i do utrzymania odpowiedniego stanu ich zdrowia.

Jakie jest znaczenie PQQ dla ludzkiego organizmu?

Do tej pory wykazano w wielu badaniach liczne funkcje prozdrowotne, pełnione przez pirolochinolinochinon w ludzkim organizmie, w tym stymulację biogenezy mitochondriów, promocję długowieczności, aktywność antyoksydacyjną i przeciwzapalną oraz wpływ na poprawę stanu skóry. Badania dowiodły jednocześnie, że PQQ wykazuje silną aktywność neuroprotekcyjną, czyli ochroną względem układu nerwowego, i że jego obecność w diecie sprzyja procesom uczenia się i zapamiętywania, hamując jednocześnie utratę pamięci powodowaną stresem oksydacyjnym.

Co poprawia PQQ?

Jak wynika z tego typu badań, u zdrowych osób dorosłych (młodszych i starszych) PQQ poprawia uwagę, elastyczność poznawczą, identyfikację i przetwarzanie informacji, szybkość przetwarzania danych i szybkość wykonywania zadań, pamięć językową, pamięć bezpośrednią, pamięć roboczą, pamięć złożoną, pamięć werbalną i jakość snu, a także zmniejsza poziom stresu i przeciwdziała zmęczeniu.

PQQ w diecie

Jak ustalili specjaliści, zapotrzebowanie organizmu dorosłego człowieka na PQQ oscyluje w przedziale pomiędzy 100 a 200 mcg dziennie.

Biorąc pod uwagę objęte dotychczasowymi analizami pokarmy, ważnym odkryciem pozostaje fakt, że PQQ wykryto we wszystkich produktach spożywczych – zarówno pochodzenia roślinnego, jak też zwierzęcego. Niemniej pokarmy roślinne okazały się nie najlepszym jego źródłem. Otóż w owocach PQQ pojawia się w stężeniach od 0,6 do 2,7, natomiast w warzywach od 0,9 do 6,3 mcg na 100 g produktu. Najobfitszymi źródłami PQQ w tej grupie są seler (6,3 mcg) i fermentowana soja natto (6,2 mcg).

Jeżeli natomiast chodzi o pokarmy zwierzęce, to wprawdzie mięso nie jest najlepszym jego źródłem (0,08-0,6 mcg/100 g), za to już tylko jedna szklanka mleka dziennie może dostarczyć nam do 300 mcg PQQ. Natomiast w 100 g mleka w proszku możemy znaleźć nawet 500 mcg tego składnika witaminowego.

Zawartości PQQ w różnych produktach spożywczych:

Tak więc odżywiający się zgodnie z zasadami zdrowego żywienia, zwolennicy diety mieszanej lub wegetariańskiej, wypijający już tylko jeden jogurt czy kefir dziennie, nie powinni mieć żadnego problemu z pokryciem, nawet z bonusem, podstawowego zapotrzebowania organizmu na PQQ. W przypadku wegan będzie to już jednak, jak widać, bardzo duży problem. A PQQ pozostaje szczególnie ważnym składnikiem pokarmowym dla tych wegan, którzy parają się twórczością czy nauką lub wykonują inny rodzaj intensywnej pracy umysłowej.

Czy weganin może poradzić sobie z tym problemem?

Teoretycznie tak! Otóż na rynku zdrowej żywność możemy znaleźć liofilizowane, sproszkowane warzywa i owoce, a także suszone natto. A tego typu warzywa i natto mogą zawierać w 100 g do 500, natomiast owoce ponad 200 mcg PQQ.

Jak zwykle dobrego rozwiązania dostarczają też suplementy diety. A rynek suplementów diety oferuje produkty PQQ dedykowane weganom, oparte na pirolochinolinochinonie otrzymywanym na drodze biotechnologicznej fermentacji, konfekcjonowanym w kapsułki pochodzenia roślinnego.

Sławomir Ambroziak