Wprawdzie trudno wyrokować, która witamina jest najważniejsza, gdyż wszystkie są bardzo ważne, niemniej witaminę C możemy uznać za jedną z najważniejszych dla naszego organizmu, szczególnie dla szybko wzrastającego i rozwijającego się organizmu dziecka. Wynika to z funkcji pełnionych przez tę witaminę w ludzkim organizmie…
![witamina C krople]()
- Przede wszystkim kolagen
- Na linii frontu walki z infekcjami
- Mięśnie nie rosną bez L-karnityny
- Wyniki w nauce
- Aby nie zabrakło żelaza
- Ile witaminy C potrzebują dzieci?
- Gdzie znajdziemy najwięcej witaminy C?
- Gdy dziecku brakuje witaminy C
- Leczenie szkorbutu
- Suplementy także dla dzieci zdrowych
- Krótko o witaminie P
Przede wszystkim kolagen
Fundamentalną rolą witaminy C jest jej nieodzowny udział w syntezie kolagenów. Natomiast kolageny to grupa białek sprężystych, charakterystycznych dla tkanki łącznej, odpowiadająca za wytrzymałość mechaniczną biernych elementów aparatu ruchu (kości, ścięgien, więzadeł, powięzi i stawów) i naczyń krwionośnych oraz jędrność skóry i prawidłowy stan dziąseł i zębów. Kolageny są również bardzo ważne dla procesu gojenia się ran i ogólnie naprawy rozmaitych uszkodzeń ciała.
Od aktywności witaminy C uzależniona jest przede wszystkim charakterystyczna struktura włókien kolagenowych, a tym samym kondycja wszystkich struktur organicznych, zbudowanych w przewadze z tych białek. Z kolei od poziomu witaminy C uzależniona jest, jak dowodzą badania, ogólna wydajność procesu syntezy białek kolagenowych, w którym przy wysokim poziomie tej witaminy powstaje 8-krotnie więcej masy kolagenu, niż przy niskim. A że ponad 30% masy białek budujących ludzkie ciało to właśnie kolageny, zrozumiałe, że warunkująca ich produkcję witamina C jest jednym z najważniejszych, niezbędnych składników pokarmowych dla szybko wzrastającego i rozwijającego się organizmu dziecka.
Na linii frontu walki z infekcjami
![infekcja dziecka]()
Witamina C pełni również bardzo ważne funkcje w układzie odpornościowym, chroniącym nasze pociechy przed rozmaitymi chorobami. Już wyższe stężenie witaminy C w komórkach odpornościowych niż w osoczu krwi sugeruje, że jest ona niezbędna do prawidłowej pracy układu immunologicznego.
Witamina C pobudza tutaj przede wszystkim syntezę interferonów, czyli białek aktywujących mechanizmy obronne układu immunologicznego w celu zwalczania patogenów, takich jak wirusy, bakterie, grzyby, pasożyty i komórki nowotworowe. Ponadto zwiększa też ogólną liczbę oraz wzmaga aktywność komórek odpornościowych, tworzących tzw. odporność nabytą, których zadaniem jest walka z toczącymi się aktualnie w organizmie infekcjami.
Mięśnie nie rosną bez L-karnityny
Witamina C jest też niezbędna w procesie syntezy L-karnityny, która występuje w ludzkim organizmie głównie w komórkach mięśnia sercowego, wątroby i mięśni szkieletowych, gdzie pełni funkcję transportera kwasów tłuszczowych do miejsc ich spalania, czyli mitochondriów.
Od poziomu spożycia witaminy C, jak dowiodły badania, uzależniony jest stopień wysycenia tych komórek L-karnityną, szczególnie ważny dla serca i mięśni. Ważny z tego powodu, że od komórkowych zasobów L-karnityny uzależniony jest status energetyczny mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych. Przy czym L-karnityna pobudza również niezwykle ważny dla wzrostu organizmu proces tworzenia nowych włókien mięśniowych, a także aktywuje szlaki sygnalizacyjne, odpowiedzialne za regenerację i przyrost masy mięśni szkieletowych. Aby więc rosnąć, mięśnie potrzebują L-karnityny, a tym samym witaminy C, co jest niezwykle ważne w kontekście wzrastania i rozwoju dziecka, gdyż tkanka mięśniowa stanowi 30-35% masy jego ciała.
Wyniki w nauce
Od udziału witaminy C uzależniony jest również proces syntezy noradrenaliny – związku pełniącego funkcję hormonu i neuroprzekaźnika. Noradrenalina jest ogólnie czynnikiem aktywizującym organizm, mobilizującym do działania mózg i ciało, głównie w sytuacji wzmożonej aktywności umysłowej i/lub ruchowej.
Oddziałując na mózg, noradrenalina zwiększa pobudzenie i czujność, wspiera stan czuwania, ułatwia zapamiętywanie i przypominanie, a także umożliwia koncentrację. Jak więc widzimy, od odpowiedniego udziału witaminy C w diecie naszego dziecka uzależnione mogą być również jego sukcesy w szkolnej ławie.
Aby nie zabrakło żelaza
Ponadto witamina C ułatwia wchłanianie pochodzącego z pożywienia żelaza – pierwiastka o szczególnym znaczeniu w przebiegu procesów życiowych, zachodzących w organizmie naszego dziecka, znanego w pierwszej kolejności z funkcji transportera tlenu dystrybuowanego przez swoiste komórki krwi, nazywane erytrocytami lub czerwonymi krwinkami.
Jest to o tyle niezmiernie ważny efekt aktywności tej witaminy, że niedobór żelaza okazuje się bardzo częstym problemem wieku dziecięcego i w niektórych grupach wiekowych może dotyczyć nawet ponad 30% młodej populacji. A niedostateczny pobór żelaza z diety prowadzi do rozwoju niedokrwistości, skutkującej u dzieci pogorszeniem funkcji poznawczych oraz spadkiem zdolności uczenia się i zapamiętywania.
Ile witaminy C potrzebują dzieci?
Rekomendowane dzienne spożycie witaminy C u dzieci
Wiek dziecka |
Zalecana ilość witaminy C (mg/dzień) |
0–6 miesięcy |
20 mg |
1–3 lata |
40 mg |
4–9 lat |
50 mg |
10–12 lat |
50–60 mg |
13–18 lat |
60–90 mg (w zależności od płci) |
Gdzie znajdziemy najwięcej witaminy C?
![witamina C dieta]()
W produktach mięsnych nie znajdujemy zbyt wiele witaminy C (2-30 mg/100 g), albowiem organizmy zwierzęce nigdy nie magazynują większych jej ilości. Niemniej w kontekście problematyki witaminy C mięso może być o tyle ważnym składnikiem dziecięcej diety, że jest obfitym źródłem L-karnityny (do 300 mg/100 g), niezbędnej, jak już wiemy, w procesie wzrastania dziecka i obniżającej zapotrzebowanie jego organizmu na witaminę C.
Jednak głównym pokarmowym źródłem witaminy C dla naszych pociech są produkty roślinne – owoce i warzywa. A szczególnie owce, które mogą nieraz gromadzić rekordowe ilości tej witaminy:
Zawartość witaminy C w wybranych owocach i warzywach (na 100 g produktu)
Produkt |
Witamina C (mg) |
Śliwka kakadu |
do 5300 mg |
Zielony orzech włoski |
do 3000 mg |
Dzika róża |
do 1800 mg |
Acerola |
do 1700 mg |
Rokitnik |
do 1100 mg |
Głóg |
800 mg |
Dereń |
do 200 mg |
Czarna porzeczka |
do 200 mg |
Natka pietruszki |
do 180 mg |
Papryka zielona |
do 175 mg |
Jarmuż |
do 150 mg |
Papryka czerwona |
do 145 mg |
Brukselka |
do 120 mg |
Brokuły |
do 120 mg |
Chrzan |
do 120 mg |
Kiwi |
do 100 mg |
Jarzębina |
do 100 mg |
Korzeń pietruszki |
do 100 mg |
Rzeżucha |
do 80 mg |
Kalafior |
do 70 mg |
Szpinak |
do 70 mg |
Truskawka |
do 66 mg |
Persymona |
do 66 mg |
Poziomka |
do 60 mg |
Pomelo |
do 60 mg |
Pomarańcza |
do 60 mg |
Grapefruit |
do 45 mg |
Kapusta |
do 45 mg |
Cytryna |
do 40 mg |
Mandarynka |
do 40 mg |
Biała porzeczka |
do 40 mg |
Inne owoce i warzywa |
5–35 mg |
Gdy dziecku brakuje witaminy C
Głęboki niedobór witaminy C, czyli jej awitaminoza, prowadzi do rozwoju choroby znanej od stuleci jako szkorbut. To właśnie od aktywności przeciwszkorbutowej pochodzi alternatywna nazwa witaminy C – kwas askorbinowy.
Szkorbut daje szerokie spektrum swoistych dolegliwości zdrowotnych, objawiając się w pierwszej kolejności samoistnymi krwawieniami, wybroczynami, bólami mięśni, stawów i kości, utratą masy ciała, zwyrodnieniem mięśni, przerostem serca, łamliwością włosów i kości, zapaleniem dziąseł, rozchwianiem i wypadaniem zębów, słabym gojeniem się ran i skaleczeń, anemią, wzrostem podatności na infekcje, osłabieniem ogólnym, zmęczeniem, zaburzeniami snu, apatią i depresją.
Wprawdzie ogólnie w młodym pokoleniu szkorbut jest chorobą rzadką, niemniej bywa relatywnie często diagnozowany u dzieci z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi, chorobami psychicznymi lub niepełnosprawnością fizyczną, a także niemowląt karmionych mlekiem poddanym obróbce termicznej.
A jak wskazują doświadczenia kliniczne, najczęstszymi konsekwencjami niedoboru witaminy C u dzieci są zmiany kostne, takie jak problemy z tworzeniem zębiny i formowaniem się zębów, samoistne złamania kości kończyn, niestabilność dużych stawów, tzw. różaniec krzywiczy (zgrubienia połączeń kostno-chrzęstnych żeber) oraz zapadnięcie mostka, czyli formowanie się tzw. lejkowatej klatki piersiowej.
Leczenie szkorbutu
Szkorbut jest leczony u niemowląt i dzieci suplementem witaminy C, podawanym w dziennej dawce 100-300 mg min. przez okres miesiąca lub do całkowitego ustąpienia objawów klinicznych tej choroby.
Na skutek takiej terapii, samoistne krwawienia u dzieci, a także objawy w ogólnym samopoczuciu i obszarze jamy ustnej, ustępują najszybciej, w przeciągu kilku dni, podczas gdy na wycofanie się nieprawidłowości kostnych należy poczekać przynajmniej kilka tygodni.
Suplementy także dla dzieci zdrowych
Leczenie szkorbutu u dzieci to jedna sprawa, ale najważniejsza jest profilaktyka tej choroby, której najwygodniejszym środkiem są suplementy witaminy C przeznaczone do uzupełniania codziennej diety naszych pociech.
Każdy suplement witaminy C ze wskazaniem do stosowania u dzieci powinien być dobry, gdyż tego typu produkty muszą być oparte o najwyższej jakości kwas askorbinowy, często o opatentowanej technologii produkcji. Jeżeli jednak mielibyśmy sugerować, jaki suplement witaminy C będzie najlepszy dla dziecka, to teoria nam podpowiada, że albo oparty na kwasie askorbinowym, pozyskiwanym ze źródła naturalnego, albo wzbogacony naturalnymi bioflawonoidami. A to z tego powodu, że suplement taki nie tylko wzbogaci dietę naszego dziecka w witaminę C, ale również w ściśle z nią współpracującą witaminę P.
Krótko o witaminie P
Witaminę C odkrył węgierski uczony, Szent-Gyorgyi, który wyizolował z owoców w 1928 r. kwas askorbinowy. Szent-Gyorgyi nie spoczął jednak na laurach… Obserwując, że pełne ekstrakty warzywne i owocowe działają silniej przeciwszkorbutowo, aniżeli odpowiadające im dawki czystej witaminy C, w 1936 r. wyizolował z soków owocowych substancję działającą synergistycznie z kwasem askorbinowym, nazwaną następnie witaminą P od angielskiego słowa „permeability” (przepuszczalność), z uwagi na zdolność do obniżania przepuszczalności ścian naczyń krwionośnych i hamowania na tej drodze krwawień oraz powstawania wybroczyn.
Natomiast później ustalono, że witamina P jest w rzeczywistości kompleksem flawonoidów, nazywanych też bioflawonoidami, czyli aktywnych biologicznie składników pokarmowych, występujących naturalnie w owocach i warzywach obok witaminy C.
Autor: Sławomir Ambroziak
Źródła:
- https://link.springer.com/article/10.1007/s40124-024-00315-9
- https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC4411344/
Zawarte treści mają charakter wyłącznie edukacyjny i informacyjny. Starannie dbamy o ich merytoryczną poprawność. Niemniej jednak, nie mają one na celu zastępować indywidualnej porady u specjalisty, dostosowanej do konkretnej sytuacji czytelnika.