R-WPC Megabol1900 g

W latach 90-tych ubiegłego wieku sięgniecie po serwatkę jako źródło protein okazało sie krokiem bardzo celnym. Surowiec ten był o wiele bardziej dostępny od rekomendowanej, lecz coraz bardziej deficytowej ovoalbuminy jaja a jego właściwości nie ustępowały rekomendowanej tej ostatniej.
Podstawowym warunkiem anabolicznego wzrostu jest dostarczenie odpowiedniej ilości budulca (białka) co w praktyce okazuje sie bardzo trudne bez użycia jego skoncentrowanych form, szeroka dostępność WPC niemal rozwiązała ten problem, lecz pojawił sie kolejny - stagnacje.

Podczas, gdy wyczynowi sportowcy trzymali sie zasady różnorodności diety, początkujący starali sie całe dodatkowe zapotrzebowanie na białko zalatać przetworami mlecznymi - twarogiem, mlekiem i serwatka z odzywek. Jeśli dodać, ze dostarczana z tymi produktami laktoza powoduje różne utrudnienia trawienne Az u 37,5% naszego społeczeństwa, zrozumiemy dlatego powstała konieczność poszerzenia źródeł proteiny.

1. Zmniejszyć ilość laktozy nie zmniejszając ilości białka.
Ten warunek spełnia czysty izobat 90%, jednak odzywki o zawartości samej WPI są bardzo drogie.

2. Zróżnicować źródła białka.
Wyczynowcy robią to wplatając do codziennej diety białko jaja, lub robiąc okresowe
przerwy z WPC i obserwując zmiany postępów i samopoczucia.

3. Więcej argininy, więcej tyrozyny.
To dwa aminokwasy uczestniczące w procesie produkcji hormonu wzrostu hGH
nie dla wszystkich są one tak ważne jak właśnie dla kulturystów.
Dodatkowo L- histydyna, która ogólnie nie zalicza sie do aminokwasów egzogennych, w przypadku kulturystyki i dzieci w okresie wzrostu zakwalifikowana została także jako aminokwas podstawowy a jest to tzw. aminokwas ograniczający (deficytowy) dla WPC.
Z tymi problemami będzie zmagał sie każdy, kto ograniczył podaż białka, jedynie do
WPC, dlatego tak dobre rezultaty przyniosło spożywanie brakujących aminokwasów
oddzielnie, szczególnie znane są niemal "pompujące" właściwości L- argininy, której WPC ma o polowe mniej niz. białko wzorcowe.

4. Szybkosprawne i co potem?
Dobrze jest dostarczać cenne aminokwasy jak najszybciej, ale ważny jest tez okres tzw. "późnej regeneracji" - mięsnie rośna do 48 godzin od treningu, skracanie tego czasu, to mniejsze przyrosty. Częściowo rozwiązywano to "odzywkami na noc", o dłuższym okresie wchłanianiu aminokwasów.
Pod koniec 2010 roku powstał surowiec, który w naturalny sposób sprostał powyższym problemom. Decydująca okazała sie obecność RPC (Rice Protein Concentrate). To nietypowe białko odwrotnie niż WPC, ma najwięcej argininy i sporo tyrozyny, dłuższy czas trawienia i zero laktozy. RPC trudno jest dostarczyć z pożywieniem, gdyż naturalnie, w ryżu jest go zaledwie 6%. Mimo to nawet ta niewielka ilość, spożywana przy okazji typowych w kulturystyce ryżowych posiłku, mogła mięć dobroczynny wpływ na wyniki. Jednak do wyprodukowania 1 kg takiego białka potrzebne jest aż 17 kg ryżu, w dodatku tu nie wystarcza metody filtracji (mikrofiltracja, ultrafiltracja), produkt uzyskuje sie tylko poprzez biofermentacje, czyli bez użycia ryzykownych metod hydrolizy chemicznej. Tak uzyskane białko wydaje sie kwintesencja tego, czego mogłoby jeszcze brakować w WPC, wskaźnik przyswajalności dla tego białka określony oficjalna metoda AOAC 991.29 - True Protein Digestibility of Foods and Food Ingredients wynosi PD -value = 95,6 +/-1,1%, podobieństwo aminokwasów podstawowych odpowiada w 96% naturalnemu mleku matki a po dodaniu lizyny wskaźnik P DCAAS = 1.0, czyli wartość najwyższa. Nie chodzi o to które z tych białek jest "lepsze" - oba maja deficyty (m.in. lizyna dla RPC a arginina dla WPC) i dopiero polaczenia tych 2 protein z użyciem dopełniającego Fullfiera daje surowiec o odpowiedniej konsystencji, rozpuszczalności i profilu aminokwasowym.

Wniosek
WPC jest białkiem najbardziej wszechstronnym - używanym w przemyśle ogólnospożywczym, odżywkach dla dzieci, sportowców i osób z nadwaga. Jednak R-WPC to niewątpliwie najbardziej kulturystyczne białko na świecie.